Στον πυρήνα των δυσκολιών του Αυτισμού βρίσκονται συχνά η τάση για κοινωνική απομόνωση, η αποστασιοποιήση και ένα πλήθος άλλων χαρακτηριστικών όπως οι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και οι εμμονές. Και τι μας θυμίζει αυτή η όχι τόσο καινούρια ορολογία. Οι ομοιότητες με αυτό που σήμερα καλούμαστε όλοι να ζήσουμε είναι προφανείς.
Κάποτε λίστες καταναγκαστικών συμπεριφορών σήμερα έγιναν "κανονικότητα" όπως οι επαναλαμβανόμενες τελετουργίες (πλύσιμο χεριών) ή η εμμονή με την καθαριότητα και την αντισηψία. Ακόμα και ο εθισμός και η μονότονη ενασχόληση με το θέμα του κορονοϊού θα μπορούσε να είναι "σύμπτωμα" ενός αυτιστικού. Ας συναισθανθούμε λοιπόν τις δυσκολίες που αυτό συνεπάγεται για τους ανθρώπους που δεν περίμεναν μια πανδημία για να το βιώσουν.
Ίσως πρώτη φορά ζούμε όλοι τόσο άμεσα τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας κατάστασης ζωής που στην περίπτωση του Αυτισμού τα παραπάνω στο σύνολό τους είναι σύμφυτα χαρακτηριστικά της δυσκολίας.
Η παρούσα κατάσταση εκτός από την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης προς αυτόν τον πληθυσμό μας θυμίζει εμφατικά την ανάγκη να υποστηρίξουμε τις θεραπευτικές αλλά τελικά και κοινωνικές μας αντιλήψεις.
Ότι δεν θα επιλέξουμε τελικά να υιοθετήσουμε στο εξής νέα μοντέλα αποστειρωμένης, απομακρυσμένης και ανέπαφης κοινωνικότητας για να προσαρμοστούμε.
Αυτές τις μέρες θα επαναξιολογήσουμε την ανάγκη μας για μοίρασμα και συντροφικότητα. Θα ρωτήσουμε ειλικρινά τι είναι αυτό που μας λείπει εντονότερα σε αυτόν τον περιορισμό.
Και θα θυμηθούμε πως η ικανοποίηση και η ολοκλήρωση που μπορεί να παράξει η φυσική ανθρώπινη επαφή είναι τελικά αναντικατάστατη. -
Γιάννης Μπούγος, Ψυχολόγος Δ/ντής "Σύναψις"
Comments