Δουλεύοντας με παιδιά στο Φάσμα του Αυτισμού ένα σημαντικό κομμάτι της εκπαίδευσης τους αφορά την σωστή παρότρυνση και παροχή βοήθειας προκειμένου τα παιδιά να καταφέρουν να μάθουν μια καινούρια δεξιότητα ή να εκτελέσουν μια δραστηριότητα.
Πριν δούμε συγκεκριμένα παραδείγματα τέτοιων παρακινήσεων ας έχουμε υπόψη μερικές σημαντικές παρατηρήσεις:
*τα prompts πρέπει να είναι συνειδητά από τον θεραπευτή, γονέα, δάσκαλο γιατί συχνά υπάρχει πιθανότητα να τα παρέχουμε ασυνείδητες "βοήθειες" επειδή θέλουμε το παιδί να επιτύχει με αποτέλεσμα να μην συντελείται μάθηση
*είναι σημαντικό ν ακολουθούμε τον κανόνα "από τη μεγαλύτερη στη μικρότερη βοήθεια" για να επιτύχουμε τον στόχο που δεν είναι άλλος από την ανεξάρτητη από "βοήθειες" απόδοση του παιδιού
*η καλύτερη καθοδήγηση για το παιδί βρίσκεται συχνά στο περιβάλλον, φυσικό ή ανθρώπινο, και άρα η εκπαίδευσή του θα έπρεπε να προσανατολίζεται στον να καταφέρνει να αποκωδικοποιεί τα σήματα του περιβάλλοντος αυτού και αναλόγως να ανταποκρίνεται μόνο του
*τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού είναι πολύ ικανά να αισθανθούν παραμικρές διαφοροποιήσεις όπως π.χ στο βλέμμα μας, τον τόνο της φωνής μας ή ακόμα και στο χρόνο που περνάει αφού τα εκθέσουμε σ' ένα ερέθισμα οπότε ίσως εκεί υπάρχουν κρυφές "βοήθειες"
Γενικά τα Prompts μπορεί να είναι:
Λεκτικά
άμεση προφορική καθοδήγηση
έμμεση προφορική καθοδήγηση
Σωματικά (Aπτικά)
Μιμητικά
Οπτικά
Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
Ζητάμε απ το παιδί ν ανοίξει την πόρτα και αν δεν ανταποκριθεί του δείχνουμε την πόρτα ή μια εικόνα της πόρτας (οπτική παρακίνηση)
Μαθαίνουμε στο παιδί να λέει "καλημέρα" όταν συναντά κάποιον το πρωί (λέμε "πες καλημέρα..") (άμεση λεκτική παρακίνηση) ή ρωτάμε "τι θα πεις;" (έμμεση λεκτική παρακίνηση)
Εναλλακτικά στεκόμαστε μπροστά του και λέμε εμείς "καλημέρα" παροτρύνοντας το να μας μιμηθεί (μιμητικό prompt).
Τέλος σωματική ή απτική βοήθεια μπορεί να είναι ένα απαλό "σπρώξιμο" ή η καθοδήγηση με τα χέρια μας πάνω π.χ στα χέρια του παιδιού
Comentarios